ego
Beste ego
ik ken je nu al een aantal jaren
en vraag je mij nu even te sparen
te lang zat jij in de raad van bestuur
dreef je mij tot razernij in menig uur
weet zeker dat je weet wat ik bedoel
jij bedoezelde vaak mijn oprecht gevoel
verdriet smolt jij om tot blinde woede
mijn afgewezen zijn dat jij toen voedde
je liet mij voelen nummer een
om mij te laten vallen als dat zag geeneen
jouw succes is altijd van korte duur
en gaat niet echt voor mij door vuur
wens je schaduw niet meer aan mijn hielen
nee ik wil niet meer voor je knielen
oke je mag met mij mee op reis
maar laat nu thuis je zeis
zelfs je naam die is niet echt
voel mij hierdoor vaak geknecht
je bent niet wie je zegt te zijn
geboren uit het tijdloze latijn
je zegt te staan voor het ik
terwijl juist jij zorgt dat ik stik
schrijft mijn script voor zorgen en illusies
maakt met ware liefde nooit geen fusies
ego op het matje roep ik jou
blijf je niet langer trouw
je mag blijven langer hier
op een afstand van een meter of vier
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Dinsdag, februari 05, 2008 20:11 |
| En dan te bedenken, dat we ook nog een alter ego hebben. Mooi verwoord. En een werkelijke nadenker. Liefs van Marousia | |
| Angelina Lavender: | Zondag, februari 03, 2008 02:58 |
| Prachtig herkenbaar gedicht... we worstelen er allemaal wel eens mee... ons allerbefaamd ego... tja tis een deel van onszelf hé... warme groeten Angelina |
|
| ela: | Zondag, februari 03, 2008 01:14 |
| Een ego shuilt net onder de hoed, werp hem af en het ego wait weg. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Phagos |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||