vanmorgen was de eerste keer in maanden dat ik je weer zag
maar het voelde als de eerste keer
knikkende knieen kippenvel over heel mijn lijf en mijn harst skipte slag na slag
de hele busreis heb ik je aangestaard
denk alleen niet dat je dat doorhad
je keer maar 1 keer om en toen heb je mij waarschijnlijk niet eens gezien
je lijkt niet veel veranderd nog steeds de zelfde jas en je drinkt nog steeds het zelfde merk ijsthee
ineens een por in mijn zij .. we zijn er opstaan
bewust of onbewust zorg ik dat ik met jou door de deur loop
op dat moment kijken we elkaar even aan
ik ben benieuwd welke kant je opgaat
word het links of rechts
links buslijn 105 dus toch die school in woensdrecht
ook al moet ik bij 112 staan
mijn lichaam gaat niet verder dan een halve meter bij jou vandaan
we kijken naar elkaar maar zodra jou ogen bij de mijne komen zorg ik dat ik ze net dis
zodat niet kunnen verraden dat ik je na al die tijd nog steeds mis...