Elke dag loop ik door de wereld,
telkens weer alleen.
Vergeet ik steeds meer woorden,
gevoelens bevroren als steen.
Denk ik aan jou en de manier waarop wij lachten,
en de leugens die wij ontkrachten.
Dachten allebei het te hebben gevonden,
maar zoiets blijft niet ongeschonden.
Wie er de schuldige was,
dat maakt niet uit.
Het feit dat het over is,
dat wordt vaak uitgebuit.
Geen dag gaat voorbij,
zonder dat ik aan je denk.
Het leven is soms moeilijk,
maar misschien moeilijker samen.
Daarom is er nu geen keus meer te geven,
zo werkt het gewoon...
...Zo is het leven...