Cello
Je warme, zoete klanken
raken mijn hart zo diep,
dat het een soort pijn wordt.
Je rug tegen mijn borstkast.
Het zachte trillen,
veilig en vertrouwd.
Je snaren die mijn vingers raken,
De stok die maakt tot klank.
Jouw muziek die kan verwoorden,
wat geen mens ooit zeggen kan.
raken mijn hart zo diep,
dat het een soort pijn wordt.
Je rug tegen mijn borstkast.
Het zachte trillen,
veilig en vertrouwd.
Je snaren die mijn vingers raken,
De stok die maakt tot klank.
Jouw muziek die kan verwoorden,
wat geen mens ooit zeggen kan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, februari 04, 2008 22:36 |
| het vibreert, brengt mijn ingekeerd gemoed in trilling, legt zich in een ondertoon ten grondslag, in vervoering mag ik daarop voort. hans |
|
| larghetto: | Maandag, februari 04, 2008 19:15 |
| Schitterend. Een fraaie kijk op mijn favoriete instrument. Bravo !!! |
|
| honingbijtje: | Maandag, februari 04, 2008 14:51 |
| hmm, celloklanken....behoort to mijn favorieten. Een heerlijk sensueel samenspel van woorden en beelden heb je er van gemaakt. liefs honingbijtje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: s21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||