begrip voor je wereld
Als pijn je gevoelens blijft verdoven,
hoe geraak je dan ontwaakt?
Als Je gevoelens moest verbieden aan jezelf,
hoe kan men dan verwachten dat je uw ziel blootlegt?
Als Het verleden je blijft breken,
hoe kan je dan nog vluchten?
Waar je ook kruipt,
hoe hard je ook om hulp roept,
niemand kan helpen en je staat machteloos.
Groener gras kan je niet bekoren,
je hoort het geruis van de zee niet meer.
Gevoelens van zwaarmoedigheid bepalen je leven
in een nooit eindigende achtervolging.
Je wilt het kwijt, je kan niet meer.
Proberen doe je wel maar elke keer beleef je het opnieuw.
Elke keer gooit het het verleden uw hoop terug in de knoop.
Ik begrijp je en voel met je mee.
Ik hoop voor jou dat het ooit mag beteren
en dat je deze strijd uiteindelijk mag winnen.
Reacties op dit gedicht
| CBR: | Dinsdag, februari 05, 2008 22:44 |
| In tranen gelezen, zo mooi deze. liefs cbr |
|
| Lovely_ girl: | Dinsdag, februari 05, 2008 19:37 |
| wat een mooi gedichtje Y. heel graag gelezen, ben er stil van .. liefs |
|
| switi lobi: | Dinsdag, februari 05, 2008 19:15 |
| Ik hoop het met je mee lieve Yellow. Een prachtige steun! Liefsknuffel, switi lobi |
|
| lexx: | Dinsdag, februari 05, 2008 19:10 |
| pijn is iets onwerkelijks, denk ik, zelflijden, zelfmedelijden ..en een bron die te dempen valt :) ik denk dat ik maar swami word ..wat jij? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||