(LR) oerboer
hij doorploegt de akkers
met noeste weemoed van
een vaders zoon
voor dag en dauw
uit de strooien veren
bemint hij zijn geliefde
grond voor een leven lang
in de plooien van zijn vel
looit zich het verlangen
naar een natuur die hij kent
op de knieën gedwongen
in een strijd om het bestaan
die hij af en toe eens wint
in weer en wind aanwezig
zijn handen in de aarde
het teken van zijn overgave
aan de stiel die hij aanbidt
hij is de boer die boert
omdat hij niet anders kan
met noeste weemoed van
een vaders zoon
voor dag en dauw
uit de strooien veren
bemint hij zijn geliefde
grond voor een leven lang
in de plooien van zijn vel
looit zich het verlangen
naar een natuur die hij kent
op de knieën gedwongen
in een strijd om het bestaan
die hij af en toe eens wint
in weer en wind aanwezig
zijn handen in de aarde
het teken van zijn overgave
aan de stiel die hij aanbidt
hij is de boer die boert
omdat hij niet anders kan
Reacties op dit gedicht
| eye witness: | Dinsdag, februari 05, 2008 22:37 |
zozo... vruchtbaar in je ladder, Frans... |
|
| switi lobi: | Dinsdag, februari 05, 2008 19:30 |
| Hmmm... ik had net zo goed geaard kunnen schrijven, zo voelt het ook. Liefs.. |
|
| switi lobi: | Dinsdag, februari 05, 2008 19:29 |
| De boerenwijsheid ligt geaderd in zijn handen... Mooi hoor! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vlinderman | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||