Waarom komen soms die tranen,
als ik blij zou moeten zijn,
waarom voel ik mij nu ongelukkig,
en vaak zo klein

je denkt dat je mij niet gelukkig maakt,
maar elke dag stel ik dezelfde vraag,
ben jij wel gelukkig met mij,
als ik moet antwoorden op zo´n zin

verschillen zullen er altijd zijn,
karakters lijken vaak op elkaar,
persoonlijkheid die je kunt crieeren,
het hart krijgt z´n gevoelige snaar

Ik roep jouw naam,
´s avonds in mijn slaap,
en droom je dicht bij mij,
tot ik ´s ochtends weer ontwaak

dan veeg ik mijn tranen,
die rollen van verdriet,
om jou te moeten missen,
maar jij die het niet ziet

en ja ik kan nog lachen,
heb soms nog zelfs plezier,
want afstanden zijn te overbruggen,
zou zwemmen door elke rivier,
om bij jou te kunnen komen,
en je stem weer te kunnen horen

ik geef je soms het gevoel,
dat je stem niets te zeggen heeft,
er geen geluid uit je woorden ontstaat,
en ik alleen op mijn doel afga

maar weet dat mijn stem,
enkel met lof spreekt over jou,
je nog zoveel onzin of fabels kan vertellen,
en nog meer hoeveel ik van je hou ( ja NOG meer! )

jij bent misschien geen dichter,
en geen romanticus zo groot,
maar ik hou van jou zoals je bent,
zoals ik jouw die avond koos

ik hoop dat je ergens diep van binnen,
niet enkel het negatieve ziet,
maar een jongen die op je wacht,
vanaf die dag dat je mij verliet


Hou van je lolo :(

x
je ventje