ik kan niet meer
ik ben zo moe...........
en doe mijn ogen toe.
ik wil ze voorgoed sluiten,
alles binnen,niets meer buiten.
mijn krachten zijn op,
mijn gevoel zegt stop.
een bloem verwelkt,
nooit verwerkt.
een boom zo kaal,
een leven zonder verhaal.
de duisternis bestaat,
het licht vergaat.
mijn hart berooft,
de pijn doorboord.
mijn zoon gered,
heb alles weer op nul gezet.
ben laf en bang,weet niet waar ik staat,
bang om wat er weer komen gaat.
IK KAN NIET MEER!!!
en doe mijn ogen toe.
ik wil ze voorgoed sluiten,
alles binnen,niets meer buiten.
mijn krachten zijn op,
mijn gevoel zegt stop.
een bloem verwelkt,
nooit verwerkt.
een boom zo kaal,
een leven zonder verhaal.
de duisternis bestaat,
het licht vergaat.
mijn hart berooft,
de pijn doorboord.
mijn zoon gered,
heb alles weer op nul gezet.
ben laf en bang,weet niet waar ik staat,
bang om wat er weer komen gaat.
IK KAN NIET MEER!!!
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Zaterdag, maart 09, 2002 10:29 |
| Lieve Linda, je hebt meer kracht als je denkt. En je hebt lieve kinderen, die geven je de kracht wel om door te vechten. Kijk is in die ogen, zou je die zomaar achter kunnen laten? Nee dat denk ik niet, ze hebben je nodig, en jij hun. Je kinderen zijn het waard om voor te vechten. dus vecht Linda voor jezelf, en je kinderen. Niet opgeven, je hebt zoveel kracht nog, ergens diep van binnen zit het er wel. Heel veel liefs Jet |
|
| Sweetgrily: | Zaterdag, maart 09, 2002 10:19 |
| hoi linda. hier wil ik graag even op reageren! Ik heb ook een tijd gehad dat ik het niet meer zag zitten en dat ik dood wilde,maar het leven heeft nog zo veel te bieden het kan zo mooi zijn! dus het enige wat ik wil zeggen:is heel veel sterkte en ga d'r voor ik weet zeker dat je het kan! heel veel liefs sweetgirly |
|
| chiara: | Zaterdag, maart 09, 2002 09:44 |
| Lieve Linda, Je vriendin is misschien een beetje hard ja...maar ergens, in die harde koude woorden van haar, voel ik een warme mooie lieve betekenis...ik hoop dat jij die ook voelt, want zonder kan je niet. Ik moet je echt vragen om jezelf in bedwang te houden, ik weet hoe je je voelt. Maar je kinderen achterlaten, in een wereld helemaal zonder moeder, dat klinkt haast onmogelijk. Misschien wil je het zelf ook wel niet? Maar weet je het nu even niet meer. Maar ik hoop niet dat je je kinderen |
|
| Zeeroosje: | Zaterdag, maart 09, 2002 09:11 |
| Lieve Linda, ik begrijp dat je moe bent, dat je het niet meer ziet zitten, maar je moet je er wel tegen verzetten. Ik zal nu hard zijn tegen je, maar het is nodig, als je domme dingen doet, zijn het je kinderen die je achter laat met schuldgevoelens en pijn, ongerustheid als je zo blijft verder doen, Kelly zit nu even erg met jou in, zoals jij om Micky ongerust was!!! Wat moet dat pijn doen voor Kelly als ze ziet hoe jij je laat gaan, heb je daar al eens aan gedacht, wat het voor je kinderen moe | |
| Huting: | Zaterdag, maart 09, 2002 07:50 |
| Waar een wil is is een weg, een mens kan meer dan hij zelf denkt Linda.. Kom op.. Liefs, Doortje |
|
| waterval: | Zaterdag, maart 09, 2002 03:18 |
| volhouden hoor,...en véél sterkte,... | |
| christina: | Zaterdag, maart 09, 2002 02:02 |
| Niet opgeven he lieve schat Je hebt nog zoveel te geven Ze hebben je nodig meid je kids ze houden van je Liefs en knuff Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||