langs de kustlijn...
zie me staan hier in de stilte..
alleen op het strand..
de wind giert.. hoor het geruis..
achtervolgd, beangstigd, verloren..
in de stilte..
ooit was het mijn thuis
mijn tranen heb ik geworpen..
in de zee zo stil bij nacht..
om mijn verdriet te verdrinken..
uit de zee te putten..
mijn kracht..
de meeuwen vliegen circels..
in de lucht zo donker zwart..
de zee vertoont golven..
hoger dan de hoogste berg..
wanneer ik loop langs de kustlijn..
met mijn blote voeten..
voel de schelpen..
zee streelt mijn voeten..
huil niet mijn lieve kind..
ik zal je tranen verdrinken..
zodat niemand ze ooit ook vind..
07-02-08
lucienne
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Donderdag, februari 07, 2008 22:14 |
| zie me staan hier in de stilte..alleen op het strand.....wat een mooi gedicht..ondanks de droefheid...de zee: dood en leven..oprichting..ze is mij alles en kan het niet benoemen..niet eens schilderen...liefs willem |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Persoon |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||