Plotselinge aanval
Plotselinge aanval
En dat stijgt mijn temperatuur,
lig ik rillend en brandend
op de koude vloer
In het midden van het gevecht
kwam zij sterker terug
en ik verkrimp weer
onder haar vernietigende kracht
En dan jammer ik,
mijn lichaam tintelt
Scherpe steken van de pijn
doen me schokken
Het medicijn is uitgewerkt
door de ziekte vernietigd
En mijn lichaam begint
in talloze stukken te scheuren
Dan zwijgt zij,
laat me ineens met rust
Ik lig verslagen op de grond
verdomme, ik leef nog
En dat stijgt mijn temperatuur,
lig ik rillend en brandend
op de koude vloer
In het midden van het gevecht
kwam zij sterker terug
en ik verkrimp weer
onder haar vernietigende kracht
En dan jammer ik,
mijn lichaam tintelt
Scherpe steken van de pijn
doen me schokken
Het medicijn is uitgewerkt
door de ziekte vernietigd
En mijn lichaam begint
in talloze stukken te scheuren
Dan zwijgt zij,
laat me ineens met rust
Ik lig verslagen op de grond
verdomme, ik leef nog
Reacties op dit gedicht
| Skippy980: | Donderdag, augustus 08, 2002 15:22 |
| Ik hoop dat je toch blij kunt zijn dat je nog leeft! Knuffel Skippy. |
|
| PeterdB: | Donderdag, mei 09, 2002 22:48 |
| indrukwekkend beschreven | |
| The Wizard Of Lightning: | Donderdag, mei 09, 2002 20:07 |
| Niks verdomme! Wees blij dat je leeft Leven mag dan soms wel is veel te vaak klote zijn maar nog geen reden om het op te geven! |
|
| keppeke: | Zondag, maart 10, 2002 12:15 |
| Heel mooi gedicht. Verwoord mooi wat er door je heen gaat op dat moment. Maar je moogt de moed niet opgeven. Wie weet win je dit gevecht nog. Trouwens, bedankt voor je reacties. Kus Tejana | |
Over dit gedicht
| Auteur: Susanne X | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||