Weet dat ik
Weet dat ik
Aan Nicole Poel
Je sprak me over de waarheid
en hoe deze kwelde
terwijl je ogen volliepen van verdriet
pijn, onmacht en onzekerheid
laten je wonen in een huis vol onbegrip
toch is dit raadselachtige
een mysterie van leven
dat je omgeeft
de wind zal je troosten
als hij met zachtheid
vleugels om je heen weeft
glinstering in je ogen
vertelt over de liefde voor je kinderen
zij zullen je sterken in moeilijke dagen
God legt dan een zalvende hand
op je schouder
weet dat ik je pijn wil helpen dragen
door een luisterend oor te zijn
morgen schijnt weer de zon.
Edith Oeyen
Aan Nicole Poel
Je sprak me over de waarheid
en hoe deze kwelde
terwijl je ogen volliepen van verdriet
pijn, onmacht en onzekerheid
laten je wonen in een huis vol onbegrip
toch is dit raadselachtige
een mysterie van leven
dat je omgeeft
de wind zal je troosten
als hij met zachtheid
vleugels om je heen weeft
glinstering in je ogen
vertelt over de liefde voor je kinderen
zij zullen je sterken in moeilijke dagen
God legt dan een zalvende hand
op je schouder
weet dat ik je pijn wil helpen dragen
door een luisterend oor te zijn
morgen schijnt weer de zon.
Edith Oeyen
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zondag, februari 10, 2008 12:20 |
| troost en steun in dragende woorden...vangt tranen in handen... liefs kerima ellouise |
|
| appelboom: | Zondag, februari 10, 2008 11:34 |
| Troostvol mooi in gedragen handen... Liefs en een fijne dag, Vicky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: edith oeyen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||