Hart dat spreekt
Hart dat spreekt.
Mijn verstand
Heeft je
Verbannen.
Maar mijn hart
Kan je
Niet laten gaan.
Donder op,
Ga weg.
Verstop je,
Blijf.
Ik wil het niet,
Maar toch weer wel,
Ik doe het niet!
Je moet me
Begrijpen.
Ik kan dit
Niet meer.
Jou zien
Maar niet
Van je houden.
Naast jou ligt
Mijn gewone bestaan
Wat ik niet
Wil laten gaan
Beste ziel
Noch mijn denken
Tover weer
Zoals het was.
Mijn hart
Weer sprekend
In mijn verstand.
Mijn verstand
Heeft je
Verbannen.
Maar mijn hart
Kan je
Niet laten gaan.
Donder op,
Ga weg.
Verstop je,
Blijf.
Ik wil het niet,
Maar toch weer wel,
Ik doe het niet!
Je moet me
Begrijpen.
Ik kan dit
Niet meer.
Jou zien
Maar niet
Van je houden.
Naast jou ligt
Mijn gewone bestaan
Wat ik niet
Wil laten gaan
Beste ziel
Noch mijn denken
Tover weer
Zoals het was.
Mijn hart
Weer sprekend
In mijn verstand.
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, april 05, 2008 20:44 |
| Prachtig mooi verwoord. Liefs van Marousia | |
| Dirk Hermans: | Zondag, februari 10, 2008 22:16 |
| mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ms uncertain | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||