zonnegroet
Deze nacht werd ik van mijn slaap beroofd;
ik zag jouw ogen aan de hemel fonkelen.
Een heldere lucht toonde me jouw warme hart:
een vuur dat nooit meer wordt gedoofd.
Een nieuwe maan liet me nieuw leven zien;
ze beloofde nog een enorme groei.
Ze stond symbool voor onze vriendschap:
nooit eerder door een mens gezien.
Mijn koffie deze ochtend, was zwart,
zodat ik nog niet verder kijken kon.
Maar het pure wit van melk,
was jouw plekje in mijn hart.
Ook zonder suiker smaakt mijn leven zoet,
want waar je ook bent,
hier of op een eiland onbekend,
met jouw lach, word ik door de zon begroet.
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Woensdag, maart 19, 2008 16:57 |
| Waw! Een pareltje! liefs van Elenore xxx | |
| remie: | Maandag, februari 11, 2008 09:23 |
| prachtig...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||