spook dat spookt en spoken
spook
het spook in mijn hoofd
zoveel woorden en zinnen
die ik al dan niet moet doen
spookt er vanalles in mijn hoofd
de ene dag veel liefde
en dan plots weer alleen maar haat
spoken doet het bij mij
in mijn hoofd en mijn hart
ook mij ziel is hier mee verzwakt
spook, spookt, spoken
verdwijne en laat mijn geest vrij
ga en kom nooit weer spook, spookt, spoken
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, februari 11, 2008 19:31 |
| Lijkt casper het spookje wel!!weg met het spookje dan maar!!;) Liefs van mij Dicky |
|
| fortuna: | Maandag, februari 11, 2008 14:26 |
| Spooky! :) Liefs |
|
| lexx: | Maandag, februari 11, 2008 14:23 |
| :D zo dan! dat krijgt men met die rare maandstonden hé ysje? van die raadseltaal in je hoofd :) ksst! weg spook! | |
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||