Met het mooiste handschrift,
in het potlood geschreven,
schrijft ze op papier het verhaal.
Er is niemand die het snapt,
het is haar eigen geheim taal.
Er staat hoeveel verdriet ze heeft,
de tranen die ze heeft gelaten.
hoeveel ze al heeft moeten lijden.
Er is geschreven hoeveel ze hunkert,
naar iemand die haar kan bevrijden.
Een verlosser van de innerlijke strijd,
een antwoord op al haar vragen,
een einde aan het eindeloze gewoel.
Ze eindigt met het idee te gaan, omdat
'ik me zo'n mislukking voel.'
Ze heeft zichzelf verloren,
tussen een komma en een punt.
Terwijl ze zonder te beseffen,
zichzelf langzaam aan weggumt.