Alles opgekropt
Ja, ik weet het
Ik heb alles opgekropt
Alles wat met me gebeurd is
In al die lange jaren
M’n gevoelens nooit gedeeld
Wilde het alleen verwerken
Vertrouwde niemand
Was te vaak gekwetst
Maar nu ben ik bang
Ik ga hier aan onderdoor
Maar wat zal er gebeuren
Als ik er alles uitgooi?
Dan gaat het gruwelijk fout
Moet alles opnieuw meemaken
En dat kan ik niet aan
Ben al zo onstabiel
En ja, ik weet het
Ik heb alles opgekropt
Maar ik hoop dat ik het
Je kan vertellen, ooit
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, maart 10, 2002 00:20 |
| schrijvend ben je al halverwege, groetje, Hans |
|
| Nimf: | Zaterdag, maart 09, 2002 21:56 |
| He meid, ik herken je gevoel absoluut meteen. Ik heb hetzelfde jarenlang gedaan maar op een gegeven moment hielp het het niet meer. ik had allerlei vormen geprobeerd om het achter me te laten, behalve praten. ik kan je er nog wel eens over mailen als je wilt, dat zet ik hier niet op de site neer. het is o zo moeilijk om echt je gevoelens te laten spreken en te vertellen wat er met je is gebeurd, maar het is het waard. er valt een loodzware last van je af. En ja, je zult er nogmaals doorheen moet | |
| Susanne: | Zaterdag, maart 09, 2002 20:12 |
| Hey Meid! Ik weet niet of mijn 'problemen' vergelijkbaar waren, maar ik heb ook iets anderhalf jaar opgekropt en dat was heel moeilijk. Ik wou er ook zoooo graag over praten. En dat ben ik op een gegeven moment ook gaan doen. Dat waar je bang voor bent (het alles opnieuw meemaken) gebeurd inderdaad, MAAR dat is eerst moeilijk, maar daarna komen ook weer dingen boven die je eigenlijk 'vergeten' was en het is dan steeds makkelijker om er over te praten en geloof mij het doet dan steeds iets minder | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichten-freakje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||