Kleine kinderen, kleine zorgen....

Onze buitenbeentjes, bijna geniaal,
de een moeilijk in de omgang,
d ‘ander krampachtig sociaal,
pacifistisch en zelfs bang.

De ëne gaat geen conflict meer uit de weg,
zijn wereld is zijn veiligheid.
waar komt hij zo terecht...
In een spiraal.van negatief gedrag...
of in een cirkel van depressiviteit...

“Hij was uniek” kreeg van ons,
al bij zijn geboorte zijn eigen naam,
waarvan het gedichtje aangaf
“ het kon nooit meer bij hem vandaan”

Hij is uniek gebleken, zo anders in zijn leven,
goede cijfers, geschoold op hoog niveau,
vele ouders zouden er op kicken,
ik vind het maar zo- zo!!!

Het verontrust me,
hun toekomst verward en ook onzeker,
hoe zal het hun leven vergaan...
Lukt het ze,
dat uitdrinken van ’s levens,
beker....


Ik wil geloven:
“ wat de toekomst brengen moge,
mij geleidt immers des Heren hand”
Wetend dat Hij met al Zijn liefde,
ook met deze buitenbeentjes
heeft een diepe Vaderband...

John


Dit gaat over mijn jongens met Asperger, waar "sociaal" functioneren een dagelijkse strijd is, die je eigenlijk niet kan winnen...