troost je tranen wat ik niet zal ve
Hoe kan je het dan weten...,
spreken en het ook nog tonen,
als je het al bent vergeten...
En waarom zie je zelf als "alles",
en ben je in werkelijkheid nog niet iets,
vrijwel niets....
één uit duizend..... maar eigelijk duizend anderen..
Ben jij dit beeld dat nooit meer zal veranderen?
maar toch was je een leven...
die van mij.....
Heel even..
was het wij?
Nee, ik deed zoveel om jou geven..
Het was enkel en alleen nog maar jij.
Maar nu ik niet meer zal streven..
niet meer zal af vragen waar je bent gebleven..
Een individueel zijn in het leven.
Zoek jij nog roekeloos rond naar de gedachten...
met ogen gesloten, ff herinneren hoe ik lachten.
Schat troost je tranen, je zal wel moeten..
nu ik ze niet meer zal verzachten.
Wie zal er nu wachten?
spreken en het ook nog tonen,
als je het al bent vergeten...
En waarom zie je zelf als "alles",
en ben je in werkelijkheid nog niet iets,
vrijwel niets....
één uit duizend..... maar eigelijk duizend anderen..
Ben jij dit beeld dat nooit meer zal veranderen?
maar toch was je een leven...
die van mij.....
Heel even..
was het wij?
Nee, ik deed zoveel om jou geven..
Het was enkel en alleen nog maar jij.
Maar nu ik niet meer zal streven..
niet meer zal af vragen waar je bent gebleven..
Een individueel zijn in het leven.
Zoek jij nog roekeloos rond naar de gedachten...
met ogen gesloten, ff herinneren hoe ik lachten.
Schat troost je tranen, je zal wel moeten..
nu ik ze niet meer zal verzachten.
Wie zal er nu wachten?
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Woensdag, februari 13, 2008 09:38 |
| Men zal onderhand wel weten dat op cruciale momenten je het alleen moet rooien. Liefs. |
|
| Windwhisper: | Woensdag, februari 13, 2008 07:57 |
| stil gelezen het klinkt zo gelaten droef lieve groet Cobie Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: WatchingMe! |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||