Stralen
Ik zag je rug, de kromming van de
last die op je drukte. Nee, niet altijd was het
gemakkelijk, soms deed het zelfs
pijn. Maar liefste, laat mij dan nu
Je veilige haven zijn
Want als jij loopt, dan zweef je en
ik laat je dan, gedwee
Als jij hoort, dan luister je en
Als jij zingt, dan fluister je
- Je lippen zachtjes op en neer, de woorden
warmend, keer op keer -
En als jouw ogen stralen, liefste
dan straal ik met ze mee
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||