Een baby’tje nog zo teer een klein
dat nooit op de wereld heeft mogen zijn
zes lange maanden mocht je daar groeien
van bijna niets tot een echt mensje uitbloeien
en ook al konden ze je dan nog niet zien
wisten niet eens wat je worden zou misschien
mama was al heel dicht bij je vanaf `t begin
en papa had het zo toch ook wel naar zijn zin

wat een mooi moment en begin had moeten wezen
werd de grootste nachtmerrie die er viel te vrezen
op het schermpje wel de beelden van een kind
maar een zuster die maar geen hartje vind
je zal geen adem halen als je geboren bent, nee
en je zal nooit een eerste stapje zetten of twee
bent een engeltje geworden zonder zwaar leven
maar je ouders konden je al hun liefde nu niet geven
jij was er zelfs niet voor maar heel even
je bent wel gekomen, helaas niet gebleven


dit gedichtje gaat over een kidnje wat bij een ego dood bleek te zijn de ouders hebben het hier heel moeilijk mee
en ik hoop dat mijn gedicht ze enig steun kan bieden.