Nagels schuren..
langs de muur..
openliggende handen..
stromend bloed..
wat loom langs beneden loopt..
verslagen..
met mijn hoofd tegen de muur..
huilend en hatend..
schreeuwend..
tegelijkertijd opgevend..
ik kan er niet tegen..
mijn gevoelens voor jou..
ze kwellen me elke keer..
steken in mij..
en branden als vlammen..
door mijn huid heen..
nasissend van de tranen..
die erop neer druipen..
waarom hoop ik nog..
als ik weet..
dat ik er niet bovenop kom..
de cirkel word breder en breder..
en ik kan niet meer..
blijven staan op mijn..
wankelende benen..
want elke keer weer..
komen er gebeurtenissen bij..
die me maar niet loslaten..
ze schoppen me in..
de draaikolk van verwarring..
en draaien en draaien..
klamme handen grijpen in mijn haar..
dichtgeknepen ogen..
wenkbrauwen fronzen..
en ik schreeuw..
om ruimte in mijn hoofd..
om duidelijk in mijn hoofd..
want mijn gevoel..
leid me naar twee kanten..
nog steeds..
en ik wil het niet meer..
en ik weet niet meer wat ik moet doen..
mijn gevoelens..
en gedachtes..
brengen me naar één punt..
waar ze het over eens zijn..
en dat is de vreselijke oplossing..
genaamd de wachtende dood.