De reis
De mist draagt me door een mysterieuze reis
Waar niemand niemand kennen mag
Waar alles is wat het niet zijnen kan
Waar ik koning ben in een onzichtbaar paleis
Gebouwd op de punten van vallende sterren
Verlicht door de vuurrode dromen van mars
Versierd met lichtblauwe harten van Venus
Met magische uilen die de poorten versperren
Met een volk van dromen die niet bestaan
Dat smeekt om uit zijn kerkers te komen
De wereld te tonen waar het voor leeft
Om hun magie de vrije loop te laten gaan
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||