Het later-syndroom
Het is alsof ik de stilte voorbij hoor lopen,
Zachtjes, sluipend op haar kousen,
Om toch maar geen geluid te maken.
Ik voel hoe de tijd vooruit probeert te geraken,
stapvoets, om toch maar niet te snel te gaan.
Ik wil zo snel mogelijk naar later,
Maar ooit wordt later vroeger.
Zoals gelukkig zijn nu later is,
Maar ooit vroeger zal zijn.
Zachtjes, sluipend op haar kousen,
Om toch maar geen geluid te maken.
Ik voel hoe de tijd vooruit probeert te geraken,
stapvoets, om toch maar niet te snel te gaan.
Ik wil zo snel mogelijk naar later,
Maar ooit wordt later vroeger.
Zoals gelukkig zijn nu later is,
Maar ooit vroeger zal zijn.
Reacties op dit gedicht
| Balthasar: | Zaterdag, maart 09, 2002 22:57 |
| Weet ik niet hoor, want als je geluk definieerd voor jezelf, kun je er volgens mij een lang leven uit putten... | |
| Lieverdje: | Zaterdag, maart 09, 2002 22:36 |
| Ik herken het... ik heb ook altijd zo snel mogelijk naar later gewild. Maar naar het moment dat 'later' 'vroeger' wordt, verlang ik nog niet. Mooi gedicht, Kamie Lieverdje x |
|
| Juva: | Zaterdag, maart 09, 2002 22:27 |
| hemeltje, wat triest...maar heel erg mooi, vooral 't einde... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kamie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||