Rennend voor het verleden,
vluchten voor het heden.
Jij wil dat ik blijf staan,
maar dat kan ik niet aan.

Wat verwacht je nou van mij,
dat ik weer die persoon ben, met diegene aan me zij?
dat kan ik niet, ik ben mezelf voor altijd kwijt,
en dat is iets wat jou alleen maar spijt.

Dat ik niet meer kan zijn, wie ik altijd was,
waarom realiseer je je dat nu pas?
je had toch kunnen zien wat het met me deed?
je had toch kunnen horen dat ik mezelf aan flarden sneed?!

ik heb het je verteld,
en jij was niet de held,
jij rende oor me weg, omdat je het niet wou zien,
nu wordt het dan toch de tijd misschien.

misschien moet je gaan accepteren, dat ik veranderd ben,
nu ik het gemis an zelfmoord ken.
Want toen zij wegging, deed mij dat meer dan jij kon zien,
jij wou er niet eens naar luisteren bovendien.

En nu wil jij weten wat ik voel?
wat is nu je doel?
weer weggaan, zoals toen?
dat kun je toh niet doen!

Ik ben het vertrouwen in jou kwijt,
en je moet weten dat ik nu niet meer snijd.
maar jou steun was er niet toen ik erom vroeg,
op het moment dat ik de meeste tranen droeg.

Nee jij dacht enkel aan jou alleen,
en nu, nu wil je weer door mijn schildje heen,
maar ik zal het niet laten gebeuren,
laat jou staan in alle geuren.

Alle geuren van de strijd uit het verleden,
ik red het zonder jou nu in het heden.
Ik weet jij schreeuwt me toe, praat met me!
maar nee, ik stuur de woorden terug naar je.

Nu jij eraan toe bent te luisteren naar mij,
ben je te laat, ik hoef je niet meer aan mijn zij.
Je had er als vriendin moeten zijn toen ik je vroeg,
ik wou dat jij je toen niet zo gedroeg.

En nu...nu luister ik niet meer,
dus leg je erbij neer.
Mij eerst in de steek laten,
dat doet pijn, krijg je het in de gaten?