Krankzinnig
Verlegen in een hoekje
Wachtend waar ze waarschijnlijk voorbij zou gaan
Warm daar, waarom daar zijn
Gedreven innerlijke dwang
Een deur plots open
Zij, midden in de groep, rijzige gestalte
Stappend, nee, half rennend, leiding nemend
Verdwijnend op de trap
Giechelende bende
Klaar voor uurtje power point
Inhoud van een verder, nieuw bestaan
Nog warmer in de grote ruimte
Weggaan, toch maar blijven
Zaal gevuld met jonge mensen
Herinnering aan toen
De pijn, toch deugd van daar te zijn
Kijken naar de trap
Geduld beloond toen ze me, bijna rakend
Rakelings voorbijvloog
Aanspreken, dat durfde ‘k niet.