vervrongen ,vervreemd,gebroken
~vervrongen,vervreemd,gebroken~
steeds weer voel ik me vervrongen
omdat ik niet ben wie ik hoor te zijn
waarom voel ik steeds zoveel pijn?
elke keer weer heb ik geen fut
lijkt het leven weer niets te hebben van nut
en steeds weer komt er een stemmetje tot leven
tussen leven en dood lijk ik wel te zweven
meestal leiden mijn gedachtenkronkels
naar vreemde wegen
en steeds weer hoor ik geluiden
dat niet horen
en me steeds weer storen
wat zit er in mijn hoofd
waarom lijk ik zo verdoofd
weer en weer moet ik lijmen van gebroken stukken
ik ben het zo beu
het leven lijkt een sleur
steeds weer trek ik aan
en stoot ik weer af
vrienden en familie moeten eraan geloven
het lukt me niet meer
mezelf te geven
terugkrijgen voel ik niet meer
het doet zo'n zeer
keer op keer
~nouch~
~16februari'08~
Reacties op dit gedicht
| Marousia: | Zaterdag, februari 16, 2008 20:46 |
| Bindingsangst? Verleden loslaten en erover schrijven is begin van verwerken van nare gebeurtenissen, zo kan je weer ruimte maken voor nieuwe dingen. Sterkte en troostknufff liefs van Marousia | |
| sensi: | Zaterdag, februari 16, 2008 15:29 |
| Moh :( Kop op héé! (baaj de weej .. ''t is verWrongen .. iemand de nek omwringen .. ;)) Knuffel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||