Emoties lijken zo simpel
maar ze zijn zo venijnig
de eenzaamheid van jaren terug
heeft me nu vast, het pijnigt
Alsof het binnenste van mijzelf
naar buiten wordt getrokken
de emoties van jaren terug
bleven onverwerkte blokken
In mijn eerste gedichten
komt het sterk naar voren
de eenzaamheid
ik was toch zo verloren
ik leek eroverheen te zijn
heb ontzettend mooie tijden gekend
maar een jaar geleden weer een obstakel
toen kwam de eenzaamheid terug gerend
maanden erna kreeg ik een burnout
ik ben maar 22 jaar
toch heb ik er nu nog last van
een grote emotionele blaar
mijn les die geleerd moest worden
waar ik nooit dacht in te trappen
is dat ik mijn eenzaamheid opkropte
en het verwerken ging schrappen
het was helemaal onbewust
ik wist dat het gevaar bestond
maar de eenzaamheid van toen en nu
had mij zo zwaar verwond
ik huil aan één stuk door
want de eenzaamheid van het verleden
wil verwerkt worden
nu in het heden
Alsof ik binnenste buiten wordt gekeerd
alsof ik luchtig zijn even ben verleerd
In mijn eenzaamheid maakte ik rare kronkels
liefde was altijd zo belangrijk
ik zocht de veiligheid van een persoon
wiens veiligheid oogde gelijk
aan de veiligheid van mijn vader
ik was 15 jaar
sindsdien is het leven van mij en anderen
op mij gaan hangen, zo zwaar
mijn moeder met haar psychische problemen
mijn zusje die stabiliteit vereiste
de eenzaamheid was nooit verdwenen
Ik ervoer de gelijkenis in eva
in die diepte die zij in mij kon aanraken
kwam er veel los van mijn verleden
emotionele demonen en draken
het verdriet van eenzaam zijn
het verdriet in het algemeen
komt los wanneer je je veilig voelt
en die veiligheid verdween
Ik moet op iemand kunnen bouwen als gelijke
ik moet iemand kunnen vertrouwen als gelijke
zoals ik hem vertrouwde zo ook ik haar
en zo kon ik mijn emoties van toen bereiken..
maar het blijft zwaar..
te realiseren hoe zwaar het leven is geweest
en toch zou ik geen ander leven willen
het lijd aanvaard ik onbevreest
want hoe zwaar het lijd
zo mooi is het leven
de momenten van eenzaamheid
is een tijdelijk gegeven
..maar het blijft zwaar..