meeklimmen
oh, wat voelt het fijn,
ondanks kleine tegenslagen,
om je boven op een bergtop te wanen.
de weg er naartoe was lang en erg grillig,
maar met hulp van velen, die me lief
en dierbaar zijn (geworden),
kon ik blijven klimmen,
bergopwaarts
maar ook af
en toe
uitpuffend.
bedankt voor de morele steun!
- 17 februari 2008 -
Reacties op dit gedicht
| Peter van Tiel: | Maandag, februari 18, 2008 00:25 |
| Heerlijk gevoel toch om zoveel vrienden te hebben, die je brengen waar je wezen wilt. Mooi geschreven. Slaap lekker. Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: no-more-less |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||