Sheena
(Ik of jij, wat maakt het uit?)
Ik spring, en land in een vrije val
Zo op een wolk daarboven
De ruimte ademt overal
Opeens word ik opzij geschoven
Er staat een mannetje te prikken
In mijn gecondenseerd geheugen
Onhandig aan mijn wolk te wrikken
Zich bij voorbaat aan 't verheugen
Hij duwt me verlekkerd naar beneden
Spartelend over onzichtbare treden
Zwevend door mijn vrije val
Zie ik de mannetjes overal
Nijver aan wolkjes wrikken
Dromers met hun vorkjes prikken
Ik hou me vast aan een verhaal
En vertel ze allemaal
Wat hen nog nooit echt was verteld
Ik had wat trampolines opgesteld
Reacties op dit gedicht
| relune: | Zaterdag, juni 01, 2002 00:39 |
| mooi! mooie beelden.. heel poetisch relune |
|
| Sheena: | Zondag, maart 10, 2002 14:26 |
| Wauw, paar keer overgelezen, en ja ... het is een kloppend verhaal zo .... wat doen al die trampolines er toch ??? hahahahaha Je geeft mooi, de dromers weer, die wel vallen, maar toch steeds heel zacht landen ... liefs, Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Maja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||