AFSCHEID
Afscheid
Je hoofd wat scheef,
een schouder ietsjes afgewend.
Het was die houding,
die, steeds bij mij bleef.
Je ogen keken donker,
de haren langs je hals.
Oor en oog, in schuine lijn,
je kon zo heel uitdagend zijn.
Je lichaam in een warme draai,
uitnodigend naar mij.
Mijn arm rond je schouder,
gelukkig waren wij.
In woordeloze stilte
is het misgegaan.
We leefden samen
van elkaar vandaan.
Ik voelde nog je greep.
Je warme hand was weg.
Ik dacht nog dat je in mijn ogen keek.
Je blikken peilden slechts.
Rustig hebben wij gedag gezegd,
Een zoen, ging echt niet meer.
Jij keek niet op en ik niet om.
Wij liepen daar, de laatste keer.
WIL MELKER
09/10/2000
Je hoofd wat scheef,
een schouder ietsjes afgewend.
Het was die houding,
die, steeds bij mij bleef.
Je ogen keken donker,
de haren langs je hals.
Oor en oog, in schuine lijn,
je kon zo heel uitdagend zijn.
Je lichaam in een warme draai,
uitnodigend naar mij.
Mijn arm rond je schouder,
gelukkig waren wij.
In woordeloze stilte
is het misgegaan.
We leefden samen
van elkaar vandaan.
Ik voelde nog je greep.
Je warme hand was weg.
Ik dacht nog dat je in mijn ogen keek.
Je blikken peilden slechts.
Rustig hebben wij gedag gezegd,
Een zoen, ging echt niet meer.
Jij keek niet op en ik niet om.
Wij liepen daar, de laatste keer.
WIL MELKER
09/10/2000
Reacties op dit gedicht
| LLuna: | Maandag, maart 19, 2007 12:27 |
| Súper.. geen woorden voor, echt geweldig! | |
| Leintje: | Vrijdag, januari 12, 2001 11:19 |
| wil, wat een prachtig gedicht.echt heeeeeeel mooi. x leintje | |
| Donderwolkje: | Woensdag, januari 03, 2001 17:59 |
| ik ben er ff stil van geworden... en kan nu nog steeds nt uit mijn woorden komen! groetekes en een knuffel, Dorien |
|
| wil: | Dinsdag, oktober 10, 2000 09:33 |
| Lieve Car, Yentel, Tamara en Fire, Jullie zijn zo rijk, de emotie te voelen, te zeggen wat je hart je geeft. Velen voelen wel maar kunnen niet verwoorden wat hen raakt. Alleen hun tranen komen, voelen zich toch wat beschaamd voor hun gevoel. Dank jullie voor de fijne reacties. Liefs, wil |
|
| Firebolt: | Dinsdag, oktober 10, 2000 06:22 |
| Woorden schieten hier gewoon tekort... zo mooi, Wil..... | |
| yentel: | Maandag, oktober 09, 2000 22:49 |
| Hoi Wil, Heb mn reactie al naar je doorgemaild... maar kan het niet nalaten ook hier nog eens een woordje te zetten... Lees dit gedicht opnieuw en opnieuw... het laat me voelen wat ik niet dierf voelen... ik leer eruit... voel niet alleen dat verdriet waarover ik je vertelde maar zie het ook langs een positieve kant... Wil, dankzij jouw gedichten leer ik veel en voel ik veel wat ik daarvoor niet wist of niet durfde (?) voelen ... Daar ben ik je eindeloos dankbaar voor... Dikke kn |
|
| car: | Maandag, oktober 09, 2000 17:54 |
| de laatste regels zo definitief......zo kil die laatste regels prachtig wil........... liefs car |
|
| Idster: | Maandag, oktober 09, 2000 16:46 |
| Kan me bij dit gedicht een hele voorstelling maken...mooi Wil..heel mooi... Liefs, Idster |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||