De wereld beeft
Verloren gelopen voetjes,
dronken hunker
naar schaduwgeluk.
één of enkele slippertjes
tussen de soep en de patatten
Thuiskomen, met schone schijn,
vrouw en kind verwennen.
Op grote voet wordt
in nauwe schoentjes.
De sluipweg naar wat snoepjes.
Ik ben trots,naïef.
Ouderwets en conservatief.
Als trouw zijn inhoud verliest,
beeft de wereld
in al zijn vormen.
bokkie46
Reacties op dit gedicht
| SoulGirl: | Maandag, maart 24, 2008 11:51 |
| Mooi geschreven, graag gelezen. Hier heb ik verder geen woorden voor, de stilte die hier hangt zegt genoeg. Liefs! |
|
| Marousia: | Donderdag, februari 21, 2008 22:01 |
| Echt supermooi geschreven. Liefs van Marousia | |
| Evi: | Donderdag, februari 21, 2008 19:36 |
| Mooi geschreven in alle waarheid! hou vooral van jezelf! dan volgt de rest |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, februari 21, 2008 15:12 |
| prachtig geschreven liefs |
|
| verhavert: | Donderdag, februari 21, 2008 11:49 |
| prachtig liefs |
|
| roosjerood: | Donderdag, februari 21, 2008 11:17 |
| heel knap geschreven ,prachtig | |
| Yellow: | Donderdag, februari 21, 2008 10:48 |
| knap geschreven dit, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||