dood aan jou
Op die begrafenis zong je mij een liedje.
Het was bekend maar je pastte het aan.
Ik ga dood aan jou,
als ik niet vurig van je hou
dan pak ik mij een touw.
Maar ik weet dat ik voor jou
liefst ontploffen zou.
Waarop mijn geest plots wakker werd...
De ondergang van deze wereld is nabij,
Liefde is fictie vandaag
en als je het niet gelooft,
geef ik je een pak slaag.
Onder bergen en ravijnen
lagen honderden zielen weg te kwijnen.
Ze konden zichzelf niet meer zijn
in deze wereld vol met opgedrongen pijn.
Als kleine zandkorrels,
ontsnapten ze deze realiteit
in onzichtbare gsm-golven,
zochten ze hun geluk
in het leven na de dood.
Maar sommigen missen deze boot.
Reacties op dit gedicht
| Fari Sohi: | Vrijdag, februari 22, 2008 08:35 |
| Heel sterk is dit gedicht en jij schijnt schitterend met jouw waarschuwend gedicht. Graag gelezen en me geschokt gevoeld door dit sprookje. Bedankt voor jouw aandacht van de laatste tijd. liefs, Fari |
|
| Cora (ZIJ): | Donderdag, februari 21, 2008 13:33 |
| :) | |
| Ria -rimpeling-: | Donderdag, februari 21, 2008 13:29 |
| Heftig!! liefs Ria |
|
| switi lobi: | Donderdag, februari 21, 2008 11:46 |
| Poehee... Liefs, switi lobi |
|
| Sabri83: | Donderdag, februari 21, 2008 11:17 |
| Heftig zeg! x |
|
| Windwhisper: | Donderdag, februari 21, 2008 11:12 |
| Nou wat een liedje lieve groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||