Cirkel.
Stukjes vol vragen..
gevallen in de puzzel..
als een open realiteit..
terwijl ik ren..
ren als een pion..
op een speelbord..
rennend in cirkels..
tot mijn wil gewonnen heeft..
en de vlam word..
gedoofd door jou adem..
en niemand zei me..
dat het zo moeilijk was..
om eruit te stappen..
niemand vertelt me..
dat er misschien geen eind is..
en ik voor niks door blijf vechten.
Reacties op dit gedicht
| De kleine Vos: | Dinsdag, februari 26, 2008 17:20 |
| je gedicht is ontroerend lieve groet sonja | |
| Marousia: | Zondag, februari 24, 2008 22:02 |
| Prachtig herkenbaar geschreven. Alleen zo allemachtig verdrietig. Wil je hulp, stuur maar een berichtje. Liefs van Marousia | |
Over dit gedicht
| Auteur: Animola_* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||