donker
Lopend in de regen
Tranen druppelen mee
Angstig in het donker
Loop ik heel gedwee
Met doffe ogen staar ik voor me uit
Mijn blik kijkt verveeld
Bladeren fladderen in het rond
De wind die zachtjes mijn masker streelt
Regenplassen overspoelen mijn woorden
Het is donker, koud en sterrenloos
Benen als lood, een diepe zucht
De dagen lijken eindeloos
Ik kan er niet meer tegen
Mijn depressie is zo groot
Mijn leven is mijn leven niet meer
Wacht enkel op de dood
Tranen druppelen mee
Angstig in het donker
Loop ik heel gedwee
Met doffe ogen staar ik voor me uit
Mijn blik kijkt verveeld
Bladeren fladderen in het rond
De wind die zachtjes mijn masker streelt
Regenplassen overspoelen mijn woorden
Het is donker, koud en sterrenloos
Benen als lood, een diepe zucht
De dagen lijken eindeloos
Ik kan er niet meer tegen
Mijn depressie is zo groot
Mijn leven is mijn leven niet meer
Wacht enkel op de dood
Reacties op dit gedicht
| gewoonuniek: | Donderdag, februari 21, 2008 20:01 |
| Wacht niet op de dood. Laat de dood maar wachten! Jij bent het waard om te leven! (maar ik begrijp wat je bedoelt hoor!) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *ann | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||