Achter gesloten ogen
achter gesloten ogen
buiten draait de wereld door
razende gedachten
waarom toch
wie, waarvoor
als in een enkelspel
speelde het leven met mij alleen
waar een dubbel mijn wens was
meerderen teveel
Reacties op dit gedicht
| Cora (ZIJ): | Vrijdag, februari 29, 2008 15:39 |
| Ja, en dan wordt het ''zo stil in mij, ik heb nergens woorden voor...'' blijf vertrouwen op jezelf, je bent een prachtmens, liefs, |
|
| remie: | Zondag, februari 24, 2008 10:53 |
| gevonden, laat het verdriet geen hoofdmoot in je leven worden...liefs remie | |
| sunset: | Vrijdag, februari 22, 2008 11:03 |
| Treffend, voelbaar deze integere pijnvolle verwoording. Liefs en oprechte genegenheidsknuf, sunset |
|
| Meneer Zes: | Vrijdag, februari 22, 2008 09:27 |
| Door die foto is dit - en tevens door " waarvoor? " - slecht te pruimen. | |
| switi lobi: | Vrijdag, februari 22, 2008 08:31 |
| Ik maak me zorgen om je meis, je zag er toen al zo slecht uit. En dit vreet aan je, in alles. Dikke kus en heel veel liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||