zo dicht en toch zo ver
Hoe een mens soms kan keren
neen, blijkbaar zal ik het nooit leren
zwijgen als jij tegen de kindjes praat
toch sta ik elke dag, avond en nacht paraat
Wij kunnen niet meer gewoon praten
dus kunnen we hier misschien bij laten
neen, roepen en verwijten van ons beiden
waarom moet onze relatie zo lijden
Is het dan echt zo moeilijk om gelukkig samen zijn
ja vroege vonden wij samen zijn heel fijn
maar hier van merk ik tegenwoordig niets meer
het gemis van knuffel en een lieve kus doet mij zeer
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, februari 22, 2008 21:40 |
| leest triest ysje..ik gun je zoveel meer geluk en Liefde..heel veel liefs van mij he;) willem |
|
| Heavenly light : | Vrijdag, februari 22, 2008 21:39 |
| Sterkte Jess, Hoop dat jij niet lang meer missen hoeft en krijgt wat je toebehoort: Heel veel liefde Liefs, Maxime |
|
| switi lobi: | Vrijdag, februari 22, 2008 20:04 |
| Wat is dat jammer, voor jullie allemaal... ''t erg als een hart de verliefdheid verliest. Ik hoop voor je op en oplossing meis. Dikke kus, switi lobi |
|
| _Lieverdje_: | Vrijdag, februari 22, 2008 19:52 |
| zeer begrijpelijk liefs en een fijne avond |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||