eenzaamheid
dingen gaan aan je voorbij
terijl de pijn steeds opnieuw komt
ongrijpbare dingen komen bijeen
hun angels steken in je ziel
je voelt je de zee
rustig van buiten
van binnen eindeloos diep
waar je uit moet komen
voor je stikt
je wordt gestrikt
door de eenzaamheid
de vloed neemt je mee
tot er geen lucht en licht meer is
je ontkomt er niet aan
(je beste maten zitten naast je om een grap van je te lachen)
terijl de pijn steeds opnieuw komt
ongrijpbare dingen komen bijeen
hun angels steken in je ziel
je voelt je de zee
rustig van buiten
van binnen eindeloos diep
waar je uit moet komen
voor je stikt
je wordt gestrikt
door de eenzaamheid
de vloed neemt je mee
tot er geen lucht en licht meer is
je ontkomt er niet aan
(je beste maten zitten naast je om een grap van je te lachen)
Reacties op dit gedicht
| Dreamlover: | Zondag, februari 24, 2008 20:19 |
| Jammer dat het voor veel mensen heel herkenbaar is. Je hebt het op een mooie eigen manier beschreven. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hitmann_1988 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||