de dag gesloten
De dag verdwijnt, de zon verloren
Schimmen stijgen uit het niets weer op
Het licht gaat langzaam uit
En uit de grond komt nu de maan weer op
De sterren werpen hun blik op me
Spottend met mijn angstig beven
Dragen mijn ziel van de aarde naar de hel
Waar ik eeuwig zal moeten leven
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Freyer | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||