Begroeide paden
toen het donkere bos voor me viel
alle paden dicht begroeid waren
de ochtend voor altijd verloren leek
kwam jij 's nachts naar mij toe
jij toonde me jouw liefde
in het licht van de sterren
telkens zag ik je weer
als de nacht eindeloos lijkt
maar nu lijk je verloren te zijn gegaan
mijn hart bleek te zwak
om jou te herinneren
jij gaf liefde aan dit gevoelig hart
wist de juiste snaar te raken
maar ook al zag ik je in het duister
we bewandelen de begroeide paden
nog altijd alleen
herinner mij
alle paden dicht begroeid waren
de ochtend voor altijd verloren leek
kwam jij 's nachts naar mij toe
jij toonde me jouw liefde
in het licht van de sterren
telkens zag ik je weer
als de nacht eindeloos lijkt
maar nu lijk je verloren te zijn gegaan
mijn hart bleek te zwak
om jou te herinneren
jij gaf liefde aan dit gevoelig hart
wist de juiste snaar te raken
maar ook al zag ik je in het duister
we bewandelen de begroeide paden
nog altijd alleen
herinner mij
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, februari 25, 2008 12:16 |
| Je kunt inderdaad een liefdesverbondenheid voelen en toch alleen zijn. En dat is nou net het jammere dan. Graag gelzen. Groetjes, sunset |
|
| lommert: | Maandag, februari 25, 2008 09:47 |
| gevoelige woorden uit je inner neergezet...graag gelezen...goede morgen Richard;) stevige groet willem |
|
| Sabri83: | Maandag, februari 25, 2008 09:01 |
| Schitterend! x |
|
| Hilly N: | Maandag, februari 25, 2008 08:44 |
| Een prachtig gedicht. lieve groet, Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||