hoe zou ik ’t anders kunnen zeggen
doofheid besluipt mijn hand
die leeg en tijdloos is
niet langer reikt naar sferen
en zich van valse hemel
heeft afgewend
ooit dansten hersenschimmen
in ‘t psychedelisch bonte land
nog door geen andere voet betreden
als kanker en als schimmel
woekert nu angst door het verstand
en graaft zich diep in het verborgene
terwijl de klonen zich vermeerderen
onder aarzelende tegenstand
leverbeten, ribbenslagen
vibreren pijnlijk exorbitant.
sunset 25-02-2008
Reacties op dit gedicht
| Yellow: | Maandag, februari 25, 2008 15:26 |
| mond open en dan mijn hand voor mijn mond. zeer sterk verwoord, Y. |
|
| honingbijtje: | Maandag, februari 25, 2008 11:28 |
| Een sterk schrijven dat het hart beroert, realiteit in poëzie. Toch wil ik blijven dromen ondanks alles. liefs honingbijtje |
|
| lommert: | Maandag, februari 25, 2008 10:18 |
| scherpe sterke woorden in je Poezie...goede morgen Ingo, met een stevige groet;) willem |
|
| Ludy: | Maandag, februari 25, 2008 10:07 |
| Sterk verwoord deze pijn! Veel liefs, Ludy |
|
| Sabri83: | Maandag, februari 25, 2008 09:39 |
| Heel erg heftig. x |
|
| hiljaa: | Maandag, februari 25, 2008 09:33 |
| droef pijnlijk verwoord knufleifs-hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||