koorddanser
Onder hun nagels
priemen vezels van het touw
dat te vast zat om te lossen,
te medogeloos om te breken.
en daar hangen ze
losgerukt van het leven,
gezogen naar de dood
het duurde maar heel even
tot ze beseften dat het touw
oneindig veel sterker was
dan hun verdomde leven.
priemen vezels van het touw
dat te vast zat om te lossen,
te medogeloos om te breken.
en daar hangen ze
losgerukt van het leven,
gezogen naar de dood
het duurde maar heel even
tot ze beseften dat het touw
oneindig veel sterker was
dan hun verdomde leven.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, februari 26, 2008 14:15 |
| Treffend maar wel beangstigend deze overbrenging. Ik vind persoonlijk dat je geen zelfmoord mag plegen. Liefs, sunset |
|
| Oorlam: | Dinsdag, februari 26, 2008 13:49 |
| heeft wel wat dit, chapeau! | |
| Windwhisper: | Dinsdag, februari 26, 2008 13:25 |
| ja zelfmoord...het laat heel veel verdriet en ook schuldgevoel na Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: MarieJulie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||