"Gevoelens..."
In gedachten verzonken kijk ik naar buiten,
waar de regen neerdaalt in straaltjes op de ruiten.
Alle pij,pech en narigheid van de afgelopen jaren spoken door m'n hoofd,
en soms voel ik me daardoor compleet verdoofd.
Mezelf nog niet eens gevonden...
maar nu aan 3 kindertjes verbonden.
Wel schatjes waar ik van houd en voor door vuur zou gaan,
maar het kwam zo onverwacht en mijn leven kon eigenlijk nog geen kinderen aan.
Ik geef ze alle liefde die ik geven kan...
maar soms droom ik weg,en denk;"Als ik niet zwanger was geweest?Waar was ik nu dan?"
Wat voor leven had ik dan gehad?
ik was het stappen en genieten nog lang niet zat...
En zulke verwarde gevoelens en gedachten,
soms droom ik van wilde én passievolle nachten.
Volop genieten..zonder te denken aan morgen...
zonder alle bijkomende zorgen.
Maar dan komt er weer zo'n lieve meid naar me toe gelopen,
geeft me een kus en zegt:"alles op z'n tijd mama",en zoiets kun je nergens kopen!
Een meisje van 3 jaar,dat zoiets tegen je zegt...
dan kom je meteen weer met beide benen op de grond terecht.
Het is ook allemaal soms een beetje téveel,
maar toch maken m'n kinderen me heel.
Ze zijn zo'n onderdeel van mij,
en al maken ze me soms héél boos,ze maken me ook als geen ander zó blij!
De twijfels hebben ook niks met hun te maken...
vaak met het hele leven,en de daarbij behorende zaken.
Heb een schat van een man..
zonder meer,maar soms weet ik niet of ik het wel kan...
Voor altijd samen met hem....
geen spanning meer,maar m'n hele leven op de rem.
Het is allemaal zo snel gegaan...
en dat dringt pas tot je door,wanneer je stil komt te staan.
Normaal schuif je het altijd af,en zeg je;"Het ligt hier aan"..
maar nu..nu ben ik al een tijd thuis en vind het niet echt beter gaan.
Al ben je nog zo'n schat..we hebben elkaar niet een hoop meer te zeggen,
en dat is moeilijk te begrijpen en uit te leggen.
Misschien word het wel weer beter...
maar ik wil niet altijd zó leven,want voor mij werkt dat voor géén meter.
En misschien zit ik wel even in een dip of sleur..
en ligt het aan mijn humeur.
Maar we moeten er toch wel weer beter uit komen,
wil niet elke dag dat de tranen me over de wangen stromen.
Net als de regen buiten...
dat naar beneden biggelt over de ruiten....
Monica
26-02-2008