Waar winden stormen...
Waar winden stormen en zeeën kolken,
waar zand de huid doorsnijdt als dolken,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
mijn onrust neemt en rust mij geeft
Waar water golft en golven breken,
de hardheid in mij kan verweken,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
verstand en gevoel tot één verweeft
Waar horizon en zee opgaan in luchten,
waar meegevoerd worden diepe zuchten,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
niets anders dan het zout nog kleeft
waar zand de huid doorsnijdt als dolken,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
mijn onrust neemt en rust mij geeft
Waar water golft en golven breken,
de hardheid in mij kan verweken,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
verstand en gevoel tot één verweeft
Waar horizon en zee opgaan in luchten,
waar meegevoerd worden diepe zuchten,
daar voel ik dat natuur mij volop leeft,
niets anders dan het zout nog kleeft
Over dit gedicht
| Auteur: Alie Hoogenboezem-de Vries | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||