de uren dat jij met me vrijt
de uren dat jij met me vrijt
Verblindt door de laagstaande zon
Staar ik naar de weg vanwaar je zou komen
Het geritsel van de weinige
Bladeren aan de bomen
Het is nog kil
Al schijnt de zon
Maar het deert me niet
De warmte zit vanbinnen
Om je te verwelkomen
In mijn hoofd hele zinnen
Turend in de verte
Een silhouet van betoverende schoonheid
Langzaam zweven als een engel
Over het blader tapijt
Met verdwaalde herfstkleuren
Je straal als de winter zon
Nu mijn ogen verblindt
door jou schoonheid
je wapperende haren
je stralende lacht
een omhelzing
vol met passie en vuur
ik verlies mezelf in de tijd
de uren dat je met me vrijt
Reacties op dit gedicht
| Lovely_ girl: | Donderdag, februari 28, 2008 11:40 |
| Jij bent de zon :) Jij verwarmt mij steeds weer met je woorden .. Krijg een goed gevoel bij het lezen van je gedichten ! Voel me gelukkig dat ik jou kennen mag, zou ook niet zonder je kunnen meer:) kus |
|
| katja36: | Woensdag, februari 27, 2008 10:05 |
| pf Paul heb een tijdje niet meer je gedichten gelezen, maar ze blijven prachtig, en wil het nog steeds met je beleven kus kat |
|
| MayadeBij*: | Woensdag, februari 27, 2008 00:17 |
| naast elkaar in slaap vallen tot daaraan toe (heerlijk; als het goed is) ik zou het niet kunnen opbrengen.. mij enkele uren achtereen slechts met een lichaam te bezigen (dokterskind; toch wel; mijn rationele gedachten nemen het na een uur - pfff - zèlfs als ik flink dronken ben - toch ècht wel over) :) kuszzie. | |
| Gert: | Woensdag, februari 27, 2008 00:11 |
| Heerlijk, vooral om zo voor het slapen gaan te lezen. Wens je een goede nacht;) Groeten, Gert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||