Dichter bij jou.
Mijn gestrekte vingers
telden
telden
de vergane glorie.
Het gepik
van de ijsvogels
verwekt
koude koorts
in mij.
Ooit
Het gepik
van de ijsvogels
verwekt
koude koorts
in mij.
Ooit
zwom een vermoeide zilverzalm
omhoog in de zon
Gehaaide booswichten
sloegen haar,
zomaar,
te pletter.
Nu,
rust ze
op het watervlak
en wendt niet meer.
omhoog in de zon
Gehaaide booswichten
sloegen haar,
zomaar,
te pletter.
Nu,
rust ze
op het watervlak
en wendt niet meer.
27 februari '94
bokkie46
bokkie46
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Woensdag, februari 27, 2008 15:03 |
| O de zilverzalm is een pracht vis..die vliegt tegen de stroom in..Zo krachtvol..mooi gedicht! Liefs van mij Dicky |
|
| Sabri83: | Woensdag, februari 27, 2008 09:55 |
| Super gedicht. x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||