Geen zin meer in dat eeuwige gezeur
Kom maar niet meer aan mijn deur
Laat mij met rust
Totdat ik ooit volledig ben uitgerust
Geen zin meer om mijn mond open te doen
Geen zin meer in de 'warmtevolle' zoen
Weet niet wat ik nog wel wil
Het is zo stil
Om te leven
En te weten dat het verleden aan me blijft vreten
Het doet pijn
Om hier levend aanwezig te zijn
Kon ik maar vaarwel zeggen
En me er voorgoed erbij neerleggen
Jou niet meer tot last zijn
Niemand meer het bezorgen van die pijn
Ook al heb ik nog zoveel mensen om me heen
Uiteindelijk sta ik toch alleen
Ik heb geen kracht voor de dood
Mijn armen kleuren rood
Dat is de reden dat ik er nog ben
En voor een deel van mijn problemen nog wegren
Ik wil er niet over praten
Iets wat ik altijd zal blijven haten
Ik wil de therapie stop zetten
Dan hoeven ze niet meer zo op mij te letten
Als ik de kracht heb laat mij dan maar gaan
Maar herriner wel mijn naam