bang
Eerst voelde ik me veilig,
nu is er die pijn die is en blijft oneindig,
ikdacht dat het mij nooit zou gebeuren,
nu ben ik bang,
bang hierom mijn hele leven te blijven treuren
Ik zat zo diep in het zand,
en toen kwam er eindelijk die helpend hand,
sommige momenten ontnam het mijn pijn,
nu ben ik bang,
bang om straks weer alleen te zijn.
Reacties op dit gedicht
| marloes: | Vrijdag, januari 26, 2001 13:28 |
| Hoi Sammy. Nogmaals een mooi gedicht. Veel liefs Marloes |
|
| Jip: | Maandag, oktober 16, 2000 20:48 |
| Echt een heel mooi gedicht, vooral als je de achtergrond kent. Je hoeft niet bang te zijn om straks weer alleen te zijn en je weet dat dat ook nooit zal gebeuren! Kop op en je red het wel, al duurt het even tijd, maar mijn handen uit het zand houden je altijd vast, altijd! |
|
| inge weghouder: | Donderdag, oktober 12, 2000 20:51 |
| erg mooi geschreven | |
| Firebolt: | Dinsdag, oktober 10, 2000 06:18 |
| Je bent nooit alleen, het voelt alleen maar zo. Soms zijn we alleen zo blind dat we die andere handen niet zien...... Een herkenbaar iets, mooi geschreven... Liefs, Firebolt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Samantha | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||