kerkhof.
hier is alles dood,alles staat hier stil
maar ik luister hard,omdat ik iets
horen wil.
hier maakt de gedachte een herinnering
vrij,van de liefde toen jij hier
nog was bij mij.
hier,zoveel stenen met namen,die
elk een geliefde dragen.
ongelofelijk hoeveel bekende er al
niet zijn moeten gaan.
en er blijft altijd iemand eenzaam.
maar wie zwijgt in de stilte zal
de woorden horen,dat je nooit
bent,eenzaam en alleen,en dat ze
hier altijd zijn,heel dicht
om ons heen.
maar ik luister hard,omdat ik iets
horen wil.
hier maakt de gedachte een herinnering
vrij,van de liefde toen jij hier
nog was bij mij.
hier,zoveel stenen met namen,die
elk een geliefde dragen.
ongelofelijk hoeveel bekende er al
niet zijn moeten gaan.
en er blijft altijd iemand eenzaam.
maar wie zwijgt in de stilte zal
de woorden horen,dat je nooit
bent,eenzaam en alleen,en dat ze
hier altijd zijn,heel dicht
om ons heen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, maart 12, 2002 00:32 |
| dag steen, daar staan we dan, jij als altijd stevig op je ene been en ik wat wiebelend op beide... lief groetje, Hans |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, maart 11, 2002 11:58 |
| Hallo Dominique, In je hart leeft een geliefde voor eeuwig....Niettemin kun je je van tijd tot tijd wel wat eenzaam voelen. Zowel het terugdenken met warmte als het weer opnieuw voelen van het gemis maken deel uit van het verwerkingsproces. Ik denk dat ik weet over wie dit gedicht gaat en vind dat je de mistroostige sfeer van een stil kerkhof met veel gevoel uit laat komen. Groetjes, Ton PS: Een hele leuke reactie van jou verraste mij gistere |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dominique | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2002 | ||
| Thema's: | ||