bekrasde arm.
bekrasde arm
bloeddruppels vallen op de grond,
ook al is het geen diepe wond.
het blijft bloeden het houd niet op,
want mijn wereld staat op zijn kop.
door de woorden van de mensen.
geroddel van vrienden, zijn er geen grenzen?.
ik pak mijn scheermes nog een keer...
ik snij mezelf, maar het doet niet zeer..
even is mijn verdriet op.
tot het bloeden weer stop.
de tranen springen in mijn ogen.
weer een paar littekens die erbij mogen.
niemand die me mag of wilt.
iets waarvan me hart rilt.
door alle pijn in me hart,
ben ik iemand die naar de dood smart.
bloeddruppels vallen op de grond,
ook al is het geen diepe wond.
het blijft bloeden het houd niet op,
want mijn wereld staat op zijn kop.
door de woorden van de mensen.
geroddel van vrienden, zijn er geen grenzen?.
ik pak mijn scheermes nog een keer...
ik snij mezelf, maar het doet niet zeer..
even is mijn verdriet op.
tot het bloeden weer stop.
de tranen springen in mijn ogen.
weer een paar littekens die erbij mogen.
niemand die me mag of wilt.
iets waarvan me hart rilt.
door alle pijn in me hart,
ben ik iemand die naar de dood smart.
Reacties op dit gedicht
| lumidee: | Dinsdag, maart 04, 2008 13:57 |
| heel erg mooi gedicht. en heel erg herkenbaar heel veel sterkte!! probeer vol te houden, je bent het waard. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: broken_soul! | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||