vertrouwen
twijvel en pijn
het vertrouwen nu zo klein
wanhoop en verdriet
zo wil ik dit niet
vertrouwen is zo kwetsbaar
en het breekt zo maar
vertrouwen zo vreselijk teer
ik weet het even niet meer
voel me zo koud
alsof niemand van me houd
ik heb het wel vergeven
maar zal het nog 100 keer herbeleven
toch moeten we nu verder gaan
knokken voor ons bestaan
langzaam werken aan vertrouwen
om het voorzichtig weer op te bouwen
vergeven kan ik je het wel
maar toch moeten we alle 2 eerst door een hel
vergeten mogen we dit niet
want het geeft zoveel verdriet
mijn hart doet nu zeer
maar uiteindelijk geneest dat weer
het leven gaat niet altijd zoals je het graag hebben wou
maar er wat van maken.... dat is aan jou!!!
het vertrouwen nu zo klein
wanhoop en verdriet
zo wil ik dit niet
vertrouwen is zo kwetsbaar
en het breekt zo maar
vertrouwen zo vreselijk teer
ik weet het even niet meer
voel me zo koud
alsof niemand van me houd
ik heb het wel vergeven
maar zal het nog 100 keer herbeleven
toch moeten we nu verder gaan
knokken voor ons bestaan
langzaam werken aan vertrouwen
om het voorzichtig weer op te bouwen
vergeven kan ik je het wel
maar toch moeten we alle 2 eerst door een hel
vergeten mogen we dit niet
want het geeft zoveel verdriet
mijn hart doet nu zeer
maar uiteindelijk geneest dat weer
het leven gaat niet altijd zoals je het graag hebben wou
maar er wat van maken.... dat is aan jou!!!
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Vrijdag, februari 29, 2008 16:24 |
| intens deze pijn maar ook kracht om er weer wat van te maken rakend neergezet liefs kerima ellouise |
|
| Odypody: | Vrijdag, februari 29, 2008 14:28 |
| Je verdrietige hart spreekt, graag gelezen erg mooi:) |
|
| vat: | Vrijdag, februari 29, 2008 12:13 |
| pijnlijk, maar mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: floreo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2008 | ||
| Thema's: | ||